woensdag 23 april 2014

Ware vrijheid geen ideologie


Ware vrijheid is geen ideologie.

Binnenkort mogen wij de Dag van de Vrijheid weer vieren, maar niet eerder dan nadat we eerst alle omgekomenen gedenken, die vanaf de Tweede Wereld oorlog tot heden zijn gevallen voor uw en mijn vrijheid in welke vorm het dan ook moge zijn. En laten wij dit absoluut blijven doen. Wij mogen wat ons eigen land betreft, blij en dankbaar zijn dat wij sedert de laatste Wereldoorlog nog steeds in vrede en vrijheid leven. Toch dient de vraag gesteld te worden, of wij wel echt in vrijheid leven? Wat menselijke vrijheid in ons eigen leven bedoel ik. Vrijheid en daarmee ook de ‘vrije wil’ is een onderwerp van wat ons nogal eens bezig schijnt te houden, en waar inmiddels vele filosofen en  hersenwetenschappers hun hoofd over breken. Want laten we eerlijk zijn, wie wil niet in vrijheid leven met een ‘eigen vrije wil’, zonder dat anderen de wil op welke wijze dan ook, aan ons opdringen?  Hebt u zich wel eens afgevraagd of u wel echt  vrij bent, dus in vrijheid leeft? De mens wil vrijheid van zijn/haar eigen handelen. Onafhankelijk, zonder afhankelijk van wie dan ook te moeten zijn.

Of toch niet?  Willen wij wel die vrijheid, die er sedert jaar en dag in onze geseculariseerde  maatschappij gepredikt worden? Het lijkt bijna een ideologie te gaan worden?. Soms heb ik gevoel, dat die zogenaamde vrijheid en daarmee het ‘vrije wil’ gevoel sluipendere  wijze in ons leven  binnen is geslopen. Scherper gesteld, het wordt inderdaad bijna aan ons opgedrongen. Wat ik mij in dit verband afvraag is, of God de Schepper van Hemel en Aarde het ook zo bedoeld heeft? In de Bijbel wordt er veel aandacht aan het begrip vrijheid geschonken, maar dan wel alleen vrijheid in Christus. Tijdens bestudering van tal van teksten rond het thema ‘vrijheid’ is mij niet gebleken, dat God wil, dat wij tijdens ons aardse bestaan, in ‘gevangenschap’ leven, in figuurlijke zin dan. 

Toch verblijven veel mensen, waaronder ook veel christenen, door omstandigheden gedwongen,  in hun eigen privé gevangenis, waar in veel gevallen niet meer uit te komen valt. Zij zijn ten prooi gevallen aan de zogenaamde vrijheden van de steeds materiëler wordende wereld, welke zelfs van overheidswege gepropagandeerd wordt. Ik doel in dit verband op wereldse ‘verslavingen’ zoals de honger naar rijkdom,geluk,mooie carrière, een mooi huis etc. etc. Om de ‘droom woning’ te kunnen bekostigen is, en blijft het vaak nodig, dat echtlieden beide moeten blijven werken, om scheiding, of plotselinge werkloosheid  in dezelfde situatie  nog maar niet te noemen. Hoezo vrijheid? Ik, maar u zeker ook, zou nog vele andere voorbeelden kunnen noemen van dit soort schijn vrijheden, waarin heel wat mensen verkeren.

 Vrijheid is dus maar een betrekkelijk begrip, althans naar menselijke maatstaven gerekend.  Het kan zo maar leiden tot onvrijheid of ‘gevangenschap’ in ons eigen leven. De geseculariseerde samenleving kan een ‘duivelse’ invloed op ons als mensen, en kinderen van God hebben. De ‘honger’ naar macht, een groot huis, lekker eten, mooie kleding, het moet allemaal. Daardoor vergeten we de innerlijke reis in ons leven, en daarmee ook Gods bedoeling in ons leven.

 Zoals eerder gezegd, mogen wij binnenkort weer dankbaar zijn voor onze  vrijheid door oorlog en onderdrukking sinds de Tweede Wereldoorlog. Tegelijkertijd past ons enige terughoudendheid als het gaat om het ‘vieren’ van onze eigen privé vrijheid.

 

Hoe kun je nu vrijheid vieren, terwijl je zelf in je eigen  privé ‘gevangenis’ verblijft? Wellicht zou het goed zijn om eens over die vrijheid na te denken, in plaats van maar mee hollen met de zogenaamde en vooral ‘wereldse vrijheden’, waar uiteindelijk geen mens beter van wordt. Gelukkig bestaat er slechts een Ware Vrijheid, en dat is door Christus te volgen. Of zijn wij Goede Vrijdag en Pasen nu al vergeten? Nee toch?

 

Hielke Houtsma                                                                

Amateur christenfilosoof

donderdag 17 april 2014

Vrije artsenkeuze illusie?


Vrije artsenkeuze illusie?

Vrijheid schijnt nog steeds een van de belangrijkste zaken in ieders leven te zijn, en terecht wat mij betreft, althans voor zover er van ‘echte vrijheid’ gesproken kan worden? Zelfs de CU en SGP hechten veel waarde aan vrijheid, zo bleek onlangs tijdens onderhandelingen rond de zorgkwestie in de Tweede Kamer. En dan heb ik het over de zogenaamde vrije arts en ziekenhuis keuze, wat tot op het laatste moment tijdens de onderhandelingen een obstakel dreigde te worden. Maar gelukkig, zo bleek uit de reactie van  de minister, is een beperking van de ‘vrije arts en ziekenhuis keuze nimmer in het geding geweest, dus konden ook onze vertegenwoordigers van zowel SGP als CU rustig gaan slapen. Het akkoord was bereikt, inclusief de vrije artsen keuze voor alle patiënten, of toch niet(…). Beste lezers en lezeressen, laten we elkaar nu niet voor de gek houden. De gister bevochte vrije arts- en ziekenhuis keuze, bestaat voor een belangrijk gedeelte, in bepaalde situaties gaat, al jaren niet meer.

Dus waar hebben we het nu over? Natuurlijk voelt het voor onze politieke vertegenwoordigers in het Haagse goed, dat de vrije keuze blijft bestaan, sterker nog, dat die nooit in het geding is geweest. Maar de praktijk is al jaar en dag anders. Om maar een voorbeeld te noemen. Iemand woont in Sneek, en heeft een ernstige aandoening die wel behandeld kan worden, maar daarvoor niet in Sneek terecht kan, aangezien daar de expertise niet aanwezig is. De patiënt wordt door zijn behandelaar naar een ander ziekenhuis doorverwezen, en wel naar Amsterdam. Hoezo, vrije keuze van ziekenhuis?

Ander voorbeeld. Een inwoner van Drachten raakt bij een ernstig ongeval zeer ernstig gewond. Te ernstig om in het plaatselijk ziekenhuis behandeld te kunnen worden. Ondanks de ernstige verwondingen is het slachtoffer nog goed bij zijn positieven, en geeft aan, dat hij graag naar Drachten vervoerd wil worden? Door de ambulanceverpleegkundige wordt hem medegedeeld, dat hij niet in Drachten behandeld kan worden, gezien de aard van zijn ernstige verwondingen, maar naar Leeuwarden gebracht zal worden gebracht.

En dan zijn het nog die ziektekostenverzekeraars, die in het ‘verdachtenbankje’ zitten. Volgens de Haagse politici zouden zij teveel macht hebben? Wellicht is dat een punt, maar een medaille kent twee zijden. In het kader van het project ‘Friesland Voorop’, wordt er in deze provincie nagedacht over herinrichting van o.a. de ziekenhuiszorg. In de praktijk betekent het bijvoorbeeld, dat patiënten met een bepaalde aandoeningen op kort termijn niet meer in alle Friese ziekenhuizen terecht kunnen, maar aangewezen worden om in het ziekenhuis waarmee afspraken zijn gemaakt om alle behandelingen van een bepaalde (chirurgische) aandoening alleen daar te laten plaatsvinden. Hoezo  vrije ziekenhuiskeuze? De verzekeraars hebben heus hun verantwoordelijkheid wel genomen, om voor de patiënt de beste zorg te regelen, tegen een voor de patiënt redelijke prijs, want hij/zij zal het toch moeten gaan betalen nietwaar?

Dus, kort samengevat komt het er op neer, dat wij als samenleving snel afscheid dienen te nemen, voor zover dat nog niet is gedaan, van die zogenaamde ‘vrije’ keuze want die is, wat de gezondheidszorg betreft reeds slechts een utopie geworden. En het zal slechts een kwestie van tijd zijn, dat we daaraan gewend zijn geraakt. 

 

Hielke Houtsma                                                         (amateur) christenfilosoof