De taal der Dingen 1.

De stoel.

Het was op een zondag toen ik zat te mijmeren.

De zon scheen mager, en ik was die dag alleen, zo ook de dagen die daarop zouden volgen. Een week lang zou ik alleen zijn.

F. was voor een weekje naar Portugal, samen met ons

buurmeisje van 14.

Terwijl ik zat te mijmeren, zag ik naar de  stoel waar normaliter F. zit.

Die stoel was nu leeg, erg leeg zelfs.

Op dat moment gingen mijn gedachten uit naar Jan, de broer van onze vriendin,

die sinds een jaar weduwnaar is.

Ik weet dat hij daar moeilijk mee heeft.

In zijn huiskamer blijft de stoel waarop zijn vrouw altijd zat voor altijd leeg.

Wat dat betreft mag ik niet klagen wat de lege stoel van F. betreft, althans

ik ga nog uit van haar terugkomst de komende week.

Terwijl ik mijn gedachten daarover de vrije loop liet, besefte ik dat ikzelf al jaar en

dag op de inmiddels oude leren stoel van mijn eigen reeds lang geleden overleden vader zit.

Toen wij onlangs nog wat foto’s uit het inmiddels grijze verleden bekeken,

namelijk uit de periode toen pa nog leefde, kwamen we ook nog foto’s tegen

waarop hij, in zijn stoel zittend, zat te genieten van de dingen van dat moment.

Op dat moment gingen mijn gedachten nog veel verder, namelijk naar de geschiedenis van die en andere stoelen.

Het ontroerde mij bij de gedachte, wat die stoelen allemaal wel niet beleefd hadden en nog hebben met hun zittende personen.

Kijkend naar de lege stoel van F. gingen mijn gedachten bovendien uit naar de momenten dat zij tijdens onze onderlinge twisten huilend daar zat, soms boos soms verdrietig.

Maar ook dat zij in die stoel na zit te denken aan haar onzekere toekomst als nierpatiënt.

Maar ook heeft gelachen, gelezen, gebreid, gepraat enz.

Allemaal gebeurtenissen die allemaal vanuit die stoel plaats hebben gevonden en vinden.

Denkend aan de geschiedenis van mijn vaders stoel, moest ik denken aan zijn tijd dat hij in die stoel heeft gezeten, met dezelfde talloze gedachten, gesprekken en mijmeringen.

Jammer, zo bedacht ik mij, dat ik hem eigenlijk nooit echt heb gekend.

Ik bedoel hoe zijn gedachten zijn gevoelens en belevingen des levens zijn geweest.

Ook hij heeft het lang niet altijd gemakkelijk gehad, zowel binnen als buiten zijn huwelijk in zijn totale leven bedoel ik.

Hoe het ook zij, het heeft allemaal te maken met de Taal der Dingen.

Kijkend naar de lege stoel van F. tegenover mij, gingen mijn gedachten uit naar de geschiedenis van die stoel.

Hoeveel mensen met al die gedachten hadden die stoel bezeten. 

Wonderlijk eigenlijk.

In ons toilet hangt een aardig gezegde over oude meubels, namelijk dat die wat meegemaakt hebben.

En dat is ook zo.

Oude meubels hebben heel wat meegemaakt, of dat nu stoelen, tafels of andere stukken zijn.

Wij bezitten heel wat van die oude meubels die allemaal een enorme geschiedenis hebben.

Als je er lang naar kijkt beginnen ze te vertellen.

Toen wist ik een ding zeker, mocht F. er niet meer zijn, dan zou haar stoel bewaard blijven en na mijn dood overgedragen worden aan diegene die de juiste waarde van die stoel kent en weet te waarderen.

Wat nieuwe en vooral moderne stoelen missen is, dat zij geen geschiedenis hebben,

niks meegemaakt hebben, althans nog niet.

Zij staan nog aan het begin van hun leven als stoel, of ander soort meubel.

Veel moderne stoelen krijgen de kans niet meer om echt oud te worden.

Nog op jonge leeftijd worden ze door hun bezitters aan de kant van de weg gezet, ingeruild, afgedaan voor een nieuwe en onbekende liefde.

Nee dan de stoelen van mijn inmiddels overleden schoonmoeder, waar wij er nog twee van bezitten.

Het zijn z.g.n. scheepsstoelen, welke aan het begin van hun huwelijk zijn aangeschaft, nu meer dan 80 jaar geleden denk ik.

Zij hebben pas echt wat meegemaakt, en wij, wij genieten er nog steeds van.

Reeds vele malen hebben ze een nieuw jasje gehad, maar hun conditie is nog onvoorstelbaar goed.

Denkend aan al deze stoelen kwamen bij mij de volgende belangrijke elementen naar voren. Een oude  stoel kan:

-          Ontroeren;

-          Haatgevoelens oproepen bij de gedachte dat de bezitter daarvan een minder goed mens is geweest;

-          Minder goede herinneringen oproepen in geval van verdrietige gebeurtenissen;

-          Maar ook iets uitstralen van de persoon die er jarenlang in heeft gezeten;

-          Een gevoel van leegte oproept, wanneer de vaste bezitter niet meer leeft, of huis en haard heeft verlaten om een z.g.n. nieuw leven elders te beginnen;

-          Maar ook prettige herinneringen oproepen uit betere tijden.

En zo zijn er zeker nog talloze voorbeelden op te noemen wat een stoel allemaal kan uitstralen.

Een ding is zeker, het heeft allemaal te maken met de “Taal der Dingen”.


Hielke